Zapalenie oskrzelików

Czym jest zapalenie oskrzelików?

Zapalenie oskrzelików to stan zapalny małych dróg oddechowych w płucach. Najczęstszą przyczyną jest zakażenie syncytialnym wirusem oddechowym (wirusem RSV), ale chorobę mogą wywołać również inne wirusy. Zakażenie wirusem powoduje stan zapalny w oskrzelikach, które stają się obrzmiałe i wypełniają się płynem. U małych dzieci infekcja ta może prowadzić do problemów z oddychaniem i karmieniem. Objawy tej choroby przypominają przeziębienie. Dziecko ma niedrożny nos i katar, kicha oraz ekko kaszle. Z czasem może pojawić się rzężenie, trudności z oddychaniem oraz gorączka.

Jak leczy się zapalenie oskrzelików?

Do leczenia zapalenia oskrzelików nie stosuje się antybiotyków, chyba że dojdzie do nadkażenia bakteriami. Lekarz dziecka może zalecić stosowanie kropli do nosa z solą fizjologiczną ułatwiających usuwanie wydzieliny. W przypadku ciężkiego przebiegu choroby konieczna może być hospitalizacja dziecka. Dziecko może mieć podawane leki dożylnie, zastosowany tlen oraz inne leczenie wspomagające oddychanie.

Jak można zapobiec rozprzestrzenianiu się zapalenia oskrzelików? 

Wirusy powodujące zapalenie oskrzelików szybko się rozprzestrzeniają. Są obecne na powierzchniach dotkniętych przez chorego lub w powietrzu, jeśli chory kaszle lub kicha. Jak zapobiegać rozprzestrzenianiu się infekcji:

• Myj często ręce czystą, bieżącą wodą i mydłem. Lub używaj środków do dezynfekcji rąk na bazie alkoholu. Rób to przed i po dotknięciu dziecka, przed i po przygotowaniu żywności oraz przed i po opatrzeniu rany. Myj ręce po zmianie dziecku pieluszki, po kaszlnięciu lub kichnięciu, po wizycie w toalecie, po kontakcie ze śmieciami oraz po dotknięciu lub karmieniu zwierząt.

• Szoruj ręce przez przynajmniej 20 sekund mydłem i czystą, bieżącą wodą. Jeśli potrzebujesz licznika czasu, spróbuj zaśpiewać „Sto lat, sto lat” od początku do końca przynajmniej dwa razy. Pamiętaj, aby umyć ręce na wierzchniej części dłoni, w przestrzeniach między palcami i pod paznokciami. Dokładnie osusz dłonie.

• Naucz innych członków rodziny oraz opiekunów dziecka, jak poprawnie myć ręce. Zadbaj, aby każdy umył ręce przed dotknięciem dziecka.

• Ogranicz kontakt swojego dziecka z innymi dziećmi, jeśli są chore.

• Nie używaj wspólnych naczyń ani sztućców z osobami, które są chore.

Kiedy należy skontaktować się z lekarzem

Zadzwoń do lekarza natychmiast, jeśli dziecko:

• Ma nasilające się objawy

• Ma głęboki, nieprzyjemnie brzmiący kaszel

• Nie chce pić lub wydaje się odwodnione (brak moczu przez 8 godzin, płacz bez łez, zapadnięte oczy lub wyschnięte usta)

• Wydaje się podejmować nadmierny wysiłek, próbując oddychać

• Ma gorączkę (patrz „Gorączka u dzieci” poniżej)

Zadzwoń pod numer 911

Zadzwoń natychmiast pod numer 911, jeżeli pojawią się poniższe objawy:

• Szybszy niż zwykle oddech lub podczas oddychania słychać rzężenie lub świsty

• Trudności z wybudzeniem się

• Utrata możliwości mówienia lub połykania

• Trudności z oddychaniem

• Skóra lub usta stają się niebieskie, fioletowe lub szare

Gorączka u dzieci

Aby zmierzyć dziecku temperaturę, należy używać termometru elektronicznego. Nie wolno używać termometru z rtęcią. Istnieją różne rodzaje termometrów elektronicznych i różnie się ich używa. Są to:

• doodbytniczy. U dzieci poniżej 3. roku życia najdokładniejszego pomiaru dokonuje się w odbycie.

• czołowy. Spełnia swoją rolę w przypadku dzieci od trzeciego miesiąca życia. Jeśli dziecko młodsze niż 3 miesiące wykazuje objawy choroby, można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• douszny. Pomiary temperatury w uchu są prawidłowe po 6. miesiącu życia, jednak nie wcześniej.

• pachowy. To najmniej wiarygodny sposób pomiaru temperatury, jednak można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• Doustny. Nie należy używać takiego termometru u dzieci młodszych niż 4 lata.

Termometru doodbytniczego należy używać ostrożnie. Zawsze należy stosować się do zaleceń producenta odnośnie do poprawnego użycia. Termometr należy włożyć delikatnie. Oznacz termometr używany doodbytniczo, tak aby przypadkowo nie użyć go doustnie, gdyż wówczas może dojść do zakażenia bakteriami ze stolca. Jeśli nie czujesz się komfortowo, używając termometru doodbytniczego, zapytaj pediatrę, którego typu najlepiej używać w zamian. Rozmawiając z pediatrą o gorączce u dziecka, poinformuj, w jaki sposób została zmierzona temperatura.

Poniżej znajdują się wskazówki, jak poznać, czy dziecko ma podwyższoną temperaturę. W zależności od dziecka pediatra może podać różne wartości. Stosuj się do konkretnych zaleceń pediatry.

Interpretacja temperatury u niemowląt poniżej 3. miesiąca życia:

• Najpierw zapytaj pediatrę, jak najlepiej zmierzyć temperaturę dziecku.

• Pomiar doodbytniczy lub czołowy: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 100,4°F (38°C)

• Pomiar pod pachą: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 99°F (37,2°C)

Interpretacja temperatury u dziecka od 3. do 36. miesiąca życia (3. roku życia):

• Pomiar doodbytniczy, czołowy lub w uchu: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 102°F (38,9°C)

• Pomiar pod pachą: temperatura wynosząca bądź przekraczająca 101°F (38,3°C)

Pediatrę należy wezwać w poniższych przypadkach:

• Powtarzająca się temperatura wynosząca lub przekraczająca 104°F (40°C) u dziecka w dowolnym wieku

• Temperatura wynosząca 100,4°F (38°C) lub więcej u niemowlęcia w wieku poniżej 3 miesięcy

• Gorączka trwająca ponad 24 godziny u dziecka poniżej 2. roku życia

• Gorączka trwająca przez 3 dni u dziecka powyżej 2. roku życia